ΦΡΟΣΩ ΚΟΡΡΟΥ


ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Μέσα από τεχνικές του ευρωπαϊκού σύγχρονου θεάτρου, προσεγγίζεται η σημασία του σώματος στην ερμηνεία του ηθοποιού. Το σώμα εξασκείται στην εξερεύνηση και τελειοποίηση των εκφραστικών του μέσων. Χωρίς να επιβάλλονται τίτλοι ρευμάτων, όπως σωματικό θέατρο ή performing, η διδασκαλία κινείται πολυσυλλεκτικά: μένει ανοικτή στα ερεθίσματα της εποχής και χρησιμοποιεί βασικά στοιχεία του χορού χωρίς όμως συγκεκριμένα χορευτικά στυλ, εμμένει στη σημασία της υποκριτικής κι όχι στην επίτευξη μιας απλής χορευτικής δεξιοτεχνίας. Το αποτέλεσμα είναι το ισχυρό focus στo πώς βοηθά το σώμα στην προσέγγιση, την κατάκτηση και την καλύτερη απόδοση ενός ρόλου. Μέσα από την εφαρμογή των τεχνικών που διδάσκονται, οι μαθητές καλούνται να μετατρέψουν τη συστηματοποιημένη γνώση σε δημιουργική πρωτοβουλία. Η δημιουργία εργασίας-παράστασης είναι αναπόσπαστο κομμάτι του μαθήματος, με τους ίδιους τους μαθητές να αναλαμβάνουν θέση σκηνοθέτη, ερμηνευτή, μουσικού επιμελητή, σκηνογράφου και ενδυματολόγου. Η καλλιέργεια της αισθητικής παράλληλα με την τεχνική, εκπαιδεύει τους μαθητές στο να είναι δημιουργοί και όχι μόνο εκτελεστές.
 
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε κλασσικό και σύγχρονο χορό στην Ανώτατη Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και στη συνέχεια στο πανεπιστήμιο Paris VIII St. Denis απ’ όπου και έλαβε το μεταπτυχιακό της δίπλωμα πάνω στην «Τέχνη του θεάματος». Ως χορεύτρια συνεργάστηκε με διεθνείς ομάδες χορού όπως των Pina Bausch, Maguy Marin, Francoise Imper. Στην Ελλάδα έχει συνεργαστεί με το Εθνικό θέατρο, το Κ.Θ.Β.Ε., το Ελληνικό Φεστιβάλ και άλλους θεατρικούς οργανισμούς υπογράφοντας τις χορογραφίες και την επιμέλεια της κίνησης των ηθοποιών. Ενδεικτικά αναφέρονται «Sorry… I ‘m greek» (σκην. Λ. Λαζόπουλος), «Θεσμοφοριάζουσες» (σκην. Σ. Χατζάκης), «Η αρρώστεια της νιότης» και «Στο φως της νύχτας» (σκην. Π. Ζούνη), «Ο Άρντεν απ’ το Φέβερσαμ» (σκην. Μ. Μουμούρης), “Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας”, «Τίμων ο Αθηναίος» και «Όχι για αηδόνια» (σκην. Α. Κοέν), “Προμηθέας Δεσμώτης”, “Ο γλάρος”, «Φιλοκτήτης», «Τίρζα: η βασίλισσα του ήλιου», «Τα χάρτινα λουλούδια» και «Ορέστης-Ηλέκτρα 0-1» (σκην. Κ. Φιλίππογλου), καθώς και οι παραστάσεις του Σταμάτη Κραουνάκη με την Σπείρα-Σπείρα μεταξύ 2002-2007 («Μπιμπερό», «Ραντεβού της Τετάρτης», «Δουλάρες», «Χορικά» κ.ά). Παράλληλα έχει υπογράψει την καλλιτεχνική επιμέλεια του Φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης 2005, των συναυλιών «Πλάτωνος 08» στο Ηρώδειο και «Σαμποτάζ+» στο Παλλάς. Είναι ιδρυτικό μέλος της εταιρείας So7 με την οποία έχει δημιουργήσει τις παραστάσεις «Διαχείριση εικόνων εαυτών», «Εσείς πώς ζείτε, καλά ή καλύτερα;», «Τι θα κάνουμε τώρα;», «Ηγέτης», «Πολιτική ανυπακοή», «R.I.P Romeos Ioulietta Panta» καθώς και «Το τέλος του κόσμου» στα πλαίσια του διεθνούς προγράμματος MYBE. Από το 2000 διδάσκει κίνηση του ηθοποιού σε δραματικές σχολές, σε ηθοποιούς και τραγουδιστές καθώς και στα σεμινάρια επιμόρφωσης ηθοποιών πάνω στις τεχνικές του σωματικού και δημιουργικού θεάτρου σε συνεργασία με τον Κ. Φιλίππογλου που οργανώνονται από την So7.

Αγαπημένοι μας σπουδαστές,

Άλλη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της∙ μια χρονιά που στιγματίστηκε από την απειλή της πανδημίας, αλλά και από το δημιουργικό πυρετό της κατάρτισης που εξασφαλίζει ο Φορέας μας, και η οποία αναπτύσσεται σε επτά επιμέρους πυλώνες:

  • την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Ίασμος της Αθήνας
  • την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Σύγχρονο Θέατρο της Θεσσαλονίκης
  • το Θεατρικό Εργαστήρι Βασίλης Διαμαντόπουλος
  • τη Σχολή Υποκριτικής στην Κάμερα του Μανούσου Μανουσάκη
  • τη Μουσικοθεατρική Σκηνή για παιδιά και εφήβους
  • τα επιμορφωτικά σεμινάρια
  • το Θερινό Θέατρο Λαμπέτη.

 

Εντούτοις παρά τις αντιξοότητες καταφέραμε να φέρουμε σε πέρας με τον καλύτερο τρόπο τόσο το εκπαιδευτικό μας πρόγραμμα (με το κορυφαίο καθηγητικό δυναμικό της χώρας) όσο και τα προγράμματα επαγγελματικής αποκατάστασης των αποφοίτων μας στο χώρο του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης (πολυάριθμες παραγωγές όπου πρωταγωνιστούν αποκλειστικά οι απόφοιτοί μας).

Τα 38 χρόνια εμπειρίας στο χώρο της θεατρικής εκπαίδευσης μάς επιβεβαίωσαν αυτό που με φανατισμό υποστήριζε ο συνιδρυτής μου, Βασίλης Διαμαντόπουλος: πως, αν κάτι μας δίνει κουράγιο κι ελπίδα να εξακολουθήσουμε, είναι το βλέμμα των νέων ανθρώπων που το μάτι τους δεν έχει ακόμη παγώσει.

Με το βλέμμα και την έγνοια, λοιπόν, στους νέους καλλιτέχνες σάς περιμένουμε το Σεπτέμβριο για να στήσουμε μια νέα χρονιά γεμάτη σχέδια που θα ευνοήσουν ποικιλοτρόπως τους σπουδαστές μας.

Καλή αντάμωση,
Σταύρος Δελλής