ΟΛΙΑ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Μαρτίου του 1954. Αποφοίτησε από την σχολή του Θεάτρου Τέχνης (Καρόλου Κουν).

Στο Θέατρο Τέχνης ως ηθοποιός , έπαιξε σε τραγωδίες και στον Υπηρέτη δύο αφεντάδων του Γκολντόνι σε σκηνοθεσία Γ. Λαζάνη. Έχει συνεργαστεί με την Έλλη Λαμπέτη στο έργο “Φιλουμένα Μαρτουράνο” σε σκηνοθεσία Μ. Μπολονίνι. Με το θίασο “Τζένης Καρέζη – Κώστα Καζάκου” στο έργο , “Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ” σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν, με τον οποίο την επόμενη χρονιά συνεργάστηκε ξανά στο Εθνικό Θέατρο στο έργο του Μπέρναρντ Σω, “Το σπίτι του Σπαραγμού”.

Το 1986 πήγε στη Γαλλία όπου παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή του Α.Vitez.

Έχει συνεργαστεί με πολλούς από τους νεώτερους σκηνοθέτες του Θεάτρου μας. Σε πρωταγωνιστικούς ρόλους , συνεργάστηκε με: Την Μάγια Λυμπεροπούλου στους “Μικροαστούς” του Γκόρκι. Με τον Βίκτωρα Αρδίτη στο “Γυάλινο κόσμο” του Τένεσι Ουίλιαμς. Με τον Βασίλη Παπαβασιλείου στην “Κλυταιμνήστρα” του Α. Στάικου και στο “Το Καινούργιο σπίτι του Γκολντόνι”. Με τον Λευτέρη Βογιατζή στον “Θείο Βάνια” του Τσέχωφ και στο έργο “Ρίττερ, Ντένε, Φος” του Μπέρνχαρντ. Με τον Γιάννη Χουβαρδά στη “Φαίδρα” του Ρακίνα και στη “Δωδέκατη νύχτα” του Σαίξπηρ. Με τον Θόδωρο Τερζόπουλο στο “Κουαρτέττο” του Χάινερ Μύλλερ. Με τον Βασίλη Μαυρομάτη στον “Κλήρο του μεσημεριού” του Πωλ Κλωντέλ. Με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου στα “Παραμύθια των αδελφών Γκριμ”. Με τον Γιάννη Κόκκο, στην παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου “Ορέστεια”. Στην “Ευάδνη”, μία παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη. Στη Φθινοπωρινή σονάτα του Μπέργκμαν σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρομάτη. Στον Ερρίκο τον 4ο του Λουίτζι Πιραντέλλο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρικίου. Στην “Τζελσομίνα” με το Θέατρο σε τροχόσπιτο στο φεστιβάλ Αθηνών. Την “Μπλανς Ντυμπουά” στο Λεωφορείον ο Πόθος σκηνοθεσία , Άντζελα Μπρούσκου και άλλα. Έχει πρωταγωνιστήσει σε δώδεκα ταινίες του νέου Ελληνικού Κινηματογράφου. Για τη συμμετοχή της σε αυτές έχει βραβευτεί τρεις φορές με το κρατικό βραβείο ερμηνείας, δύο πρώτου κι ένα δεύτερου γυναικείου ρόλου.

Στην τηλεόραση έχει παίξει μόνο τρεις φορές. Στις σειρές: Χαμένη άνοιξη, Ταξίμ και Προδοσία. Για τη συμμετοχή της σε αυτήν την τελευταία , βραβεύτηκε με βραβείο ερμηνείας τηλεόρασης πρώτου ρόλου.

Το 2007 κυκλοφόρησε μία ποιητική συλλογή με τίτλο «Η καρδιά και ο χωρίς καρδιά, Οι κυρίες του μυαλού».

Έχει σκηνοθετήσει δύο έργα: Το «Ξυπόλητοι στο πάρκο» στο Θέατρο Λαμπέτη και το «Άνοιξον» στο Μέγαρο Μουσικής.

Τηλεοπτικές συμμετοχές

Τα παραμύθια της κούκλας 1983-1985 ΕΡΤ 1 10η εντολή : Εύκολο θύμα 2005-2006
10η εντολή : Συγγένεια Α΄βαθμού 2005-2006
10η εντολή : Ψίθυροι 2006-2007
Ανατομία ενός εγκλήματος : Άγγελοι θανάτου 1993-1994
Ανατομία ενός εγκλήματος : Μαγικός έρωτας 1992-1993
Βερενίκη 1990
Ιστορίες της Αθήνας 1998
Προδοσία 1996
Στρας 1995
Ταξίμ 2000
Το γελοίον του πράγματος: Πρόσωπο με πρόσωπο 1994
Το ξύλινο πόδι 1983
Χαμένη άνοιξη 1995

Κινηματογραφικές συμμετοχές

1922 : Ο ξεριζωμός της Ιωνίας του Ελληνισμού 1978
Lilly’s story 2002
Άλκυστη 1986
Όλγα Ρόμπαρντς 1989
Ακατανίκητοι εραστές 1988
Αρχάγγελος του πάθους 1987
Βαριετέ 1985
Η νοσταλγός 2004
Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου 2002
Ομίχλη κάτω από τον ήλιο 1980
Παραγγελιά 1980
Πριν το τέλος του κόσμου 1996
Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα 1979
Τεριρέμ 1987
Το στίγμα 1982, βραβείο α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1982
Η νοσταλγός 2002

Αγαπημένοι μας σπουδαστές,

Άλλη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της∙ μια χρονιά που στιγματίστηκε από την απειλή της πανδημίας, αλλά και από το δημιουργικό πυρετό της κατάρτισης που εξασφαλίζει ο Φορέας μας, και η οποία αναπτύσσεται σε επτά επιμέρους πυλώνες:

  • την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Ίασμος της Αθήνας
  • την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Σύγχρονο Θέατρο της Θεσσαλονίκης
  • το Θεατρικό Εργαστήρι Βασίλης Διαμαντόπουλος
  • τη Σχολή Υποκριτικής στην Κάμερα του Μανούσου Μανουσάκη
  • τη Μουσικοθεατρική Σκηνή για παιδιά και εφήβους
  • τα επιμορφωτικά σεμινάρια
  • το Θερινό Θέατρο Λαμπέτη.

 

Εντούτοις παρά τις αντιξοότητες καταφέραμε να φέρουμε σε πέρας με τον καλύτερο τρόπο τόσο το εκπαιδευτικό μας πρόγραμμα (με το κορυφαίο καθηγητικό δυναμικό της χώρας) όσο και τα προγράμματα επαγγελματικής αποκατάστασης των αποφοίτων μας στο χώρο του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης (πολυάριθμες παραγωγές όπου πρωταγωνιστούν αποκλειστικά οι απόφοιτοί μας).

Τα 38 χρόνια εμπειρίας στο χώρο της θεατρικής εκπαίδευσης μάς επιβεβαίωσαν αυτό που με φανατισμό υποστήριζε ο συνιδρυτής μου, Βασίλης Διαμαντόπουλος: πως, αν κάτι μας δίνει κουράγιο κι ελπίδα να εξακολουθήσουμε, είναι το βλέμμα των νέων ανθρώπων που το μάτι τους δεν έχει ακόμη παγώσει.

Με το βλέμμα και την έγνοια, λοιπόν, στους νέους καλλιτέχνες σάς περιμένουμε το Σεπτέμβριο για να στήσουμε μια νέα χρονιά γεμάτη σχέδια που θα ευνοήσουν ποικιλοτρόπως τους σπουδαστές μας.

Καλή αντάμωση,
Σταύρος Δελλής