ΜΠΕΤTΥ ΑΡΒΑΝΙΤΗ

Η Μπέττυ Αρβανίτη (Ελισσάβετ) είναι Ελληνίδα ηθοποιός. Γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου 1939 στην Αθήνα. Υπήρξε από τις πιο ξακουστές πρωταγωνίστριες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου. Κυρίως έγινε γνωστή από τη συμμετοχή της σε ταινίες – παραγωγές της Φίνος Φιλμς τις δεκαετίες του 60′ και του 70′.

Η Μπέττυ Αρβανίτη είναι παντρεμένη με τον μεταφραστή και πολιτικό μηχανικό Βασίλη Πουλαντζά σε τρίτο γάμο. Ίδρυσαν μαζί την Εταιρεία Θεάτρου Πράξη και τη στέγασαν στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας. Ο συγγραφέας Αλέξης Σταμάτης είναι γιος της από τον πρώτο της γάμο με τον αρχιτέκτονα Κώστα Σταμάτη. Υπήρξε παντρεμένη με τον επίσης ηθοποιό Φαίδωνα Γεωργίτση με τον αποίο αποτέλεσαν και καλλιτεχνικό ζευγάρι στην ταινία “Νύχτα γάμου” (1967).

Θέατρο

Από το 1987 ηγείται της θεατρικής Εταιρίας “Πράξη” που εδρεύει στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας, σχήμα που θεωρείται από τα πλέον ποιοτικά στην Ελλάδα. Έχει ανεβάσει πάμπολλα έργα συγγαφέων όπως οι Ίψεν, Πιραντέλο, Πίντερ, Στρίντμπεργκ, Έικμπορν, Τσέχοφ, Ντίρενματ, Ζενέ κλπ, έχοντας συνεργαστεί με τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες του ελληνικού χώρου όπως τους Μίνω Βολανάκη, Λευτέρη Βογιατζή, Στάθη Λιβαθηνό, Νίκο Μαστοράκη, Τάσο Μπαντή, Νικαίτη Κοντούρη, Βίκτορα Αρδίττη κλπ. Η Β΄Σκηνή έχει λειτουργήσει ταυτόχρονα και ως ένα φυτώριο νέων σκηνοθετών και ηθοποιών. Έχει παίξει στον “Ιππόλυτο”, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά στην Επίδαυρο (1989). Τη δεκαετία του 70 πρωταγωνίστησε σε πετυχημένες σειρές του BBC, με πιο γνωστή την Who pays the ferryman.

Φιλμογραφία

“Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου” (2002)
“Γκαρσονιέρα για δέκα” (1981) …. Ντόρα Σουλτάνογλου
“Ο τρομοκράτης”(1975)….Ανδρεάκη(guest star)
“Ο φαντασμένος” (1973) …. Ισμήνη
“Θέμα συνειδήσεως” (1973) …. Σακελλαροπούλου
“Ο κυρ Γιώργης και οι τρέλλες του” (1971)
“Το κοροϊδάκι της πριγκηπέσσας” (1971) …. Μαίρη
“Η χαραυγή της νίκης” (1971) …. Χρύσα
“Σ’ αγαπώ” (1971) …. Μαίρη
“Θυμήσου, αγάπη μου” (1969) …. Έλσα
“Εκείνοι που ξέρουν ν’ αγαπούν” (1968) …. Ελένη
“Βυζαντινή ραψωδία” (1968) …. Ζωή
“Κάτι κουρασμένα παλικάρια” (1967) …. Ρίτα Ζαφειρίου
“Νύχτα γάμου” (1967) …. Τζένη Καμπίρη
“Ανοικτή επιστολή” (1967) …. Θάλεια
“Τρούμπα” (1967)…Ντέζη
“Η 7η ημέρα της δημιουργίας” (1966) …. Ελένη
“Άνθρωπος για όλες τις δουλειές” (1966)… μητέρα βρέφους
“Ο ζεστός μήνας Αύγουστος” (1966) …. Μάρθα Φωκά
“Περάστε την πρώτη του μηνός” (1965) …. Μαρία
“Ιστορία μιας ζωής” (1965) …. Λεοντιάδου
“Εγκατάλειψη” (1965)

Βραβεία

Το 2000 της απονεμήθηκε το «Θεατρικό Έπαθλο Μαρίκα Κοτοπούλη» από το «Κέντρο Μελέτης και Eρευνας του Ελληνικού Θεάτρου – Θεατρικό Μουσείο».

Αγαπημένοι μας σπουδαστές,

Άλλη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της∙ μια χρονιά που στιγματίστηκε από την απειλή της πανδημίας, αλλά και από το δημιουργικό πυρετό της κατάρτισης που εξασφαλίζει ο Φορέας μας, και η οποία αναπτύσσεται σε επτά επιμέρους πυλώνες:

  • την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Ίασμος της Αθήνας
  • την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Σύγχρονο Θέατρο της Θεσσαλονίκης
  • το Θεατρικό Εργαστήρι Βασίλης Διαμαντόπουλος
  • τη Σχολή Υποκριτικής στην Κάμερα του Μανούσου Μανουσάκη
  • τη Μουσικοθεατρική Σκηνή για παιδιά και εφήβους
  • τα επιμορφωτικά σεμινάρια
  • το Θερινό Θέατρο Λαμπέτη.

 

Εντούτοις παρά τις αντιξοότητες καταφέραμε να φέρουμε σε πέρας με τον καλύτερο τρόπο τόσο το εκπαιδευτικό μας πρόγραμμα (με το κορυφαίο καθηγητικό δυναμικό της χώρας) όσο και τα προγράμματα επαγγελματικής αποκατάστασης των αποφοίτων μας στο χώρο του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης (πολυάριθμες παραγωγές όπου πρωταγωνιστούν αποκλειστικά οι απόφοιτοί μας).

Τα 38 χρόνια εμπειρίας στο χώρο της θεατρικής εκπαίδευσης μάς επιβεβαίωσαν αυτό που με φανατισμό υποστήριζε ο συνιδρυτής μου, Βασίλης Διαμαντόπουλος: πως, αν κάτι μας δίνει κουράγιο κι ελπίδα να εξακολουθήσουμε, είναι το βλέμμα των νέων ανθρώπων που το μάτι τους δεν έχει ακόμη παγώσει.

Με το βλέμμα και την έγνοια, λοιπόν, στους νέους καλλιτέχνες σάς περιμένουμε το Σεπτέμβριο για να στήσουμε μια νέα χρονιά γεμάτη σχέδια που θα ευνοήσουν ποικιλοτρόπως τους σπουδαστές μας.

Καλή αντάμωση,
Σταύρος Δελλής