ΒΙΚΥ ΒΟΛΙΩΤΗ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

Ο λόγος στο θέατρο έχει πρωταρχική σημασία.

Η γλώσσα είναι το μέσο που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας για να μεταφέρει ιδέες και προβληματισμούς. Η γλώσσα είναι το μέσο που χρησιμοποιεί για ν’ αποκαλύψει –ή ενδεχομένως να κρύψει– το χαρακτήρα και τις προθέσεις των ηρώων του.

Ένας νέος ηθοποιός πρέπει να μάθει να ανατομεί και να αναλύει το κείμενο και τη γλώσσα που μας παραδίδει ο συγγραφέας προκειμένου να ανακαλύψει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα τον βοηθήσουν να ερμηνεύσει το ρόλο ή το κείμενο.

Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να μάθει να αναγνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας μεταφέρει στο χαρτί τις συναισθηματικές διακυμάνσεις και την ιδεολογία του ρόλου.

Τα εργαλεία που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας είναι οι λέξεις που επιλέγει, τα σημεία στίξης, οι παύσεις, οι σκηνοθετικές οδηγίες που εμπεριέχει το κείμενο.

Ο ηθοποιός πρέπει να τα αναγνωρίζει όλα αυτά, να τα αποκωδικοποιεί, να τα κάνει «οικεία» κι έτσι να πετύχει την πολυπόθητη προφορικότητα που θέλει κάθε κείμενο είτε αυτό είναι σύγχρονο είτε κλασικό ποιητικό και εν κατακλείδι να προχωρήσει στην ερμηνεία του ρόλου.


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ


Η Βίκυ Βολιώτη είναι ηθοποιός. Έχει γεννηθεί στη Γερμανία, στη Βόννη, είναι απόφοιτος 1991 της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και του Παντειου Πανεπιστημίου του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών. Έχει κάνει κλασσικό μπαλέτο και γνωρίζει πολύ καλά Γερμανικά και Αγγλικά. Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου EFA, έχει πολλές και σημαντικές συμμετοχές σε θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικές παραγωγές και κινηματογραφικές ταινίες. Το 1995 έλαβε το Κρατικό βραβείο Ά Γυναικείου ρόλου από το Υπουργείο Πολιτισμού, με την ταινία “Με μια κραυγή” σε σκηνοθεσία Β.Ηλιοπούλου.

Αγαπημένοι μας σπουδαστές,

Άλλη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της∙ μια χρονιά που στιγματίστηκε από την απειλή της πανδημίας, αλλά και από το δημιουργικό πυρετό της κατάρτισης που εξασφαλίζει ο Φορέας μας, και η οποία αναπτύσσεται σε επτά επιμέρους πυλώνες:

  • την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Ίασμος της Αθήνας
  • την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Σύγχρονο Θέατρο της Θεσσαλονίκης
  • το Θεατρικό Εργαστήρι Βασίλης Διαμαντόπουλος
  • τη Σχολή Υποκριτικής στην Κάμερα του Μανούσου Μανουσάκη
  • τη Μουσικοθεατρική Σκηνή για παιδιά και εφήβους
  • τα επιμορφωτικά σεμινάρια
  • το Θερινό Θέατρο Λαμπέτη.

 

Εντούτοις παρά τις αντιξοότητες καταφέραμε να φέρουμε σε πέρας με τον καλύτερο τρόπο τόσο το εκπαιδευτικό μας πρόγραμμα (με το κορυφαίο καθηγητικό δυναμικό της χώρας) όσο και τα προγράμματα επαγγελματικής αποκατάστασης των αποφοίτων μας στο χώρο του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης (πολυάριθμες παραγωγές όπου πρωταγωνιστούν αποκλειστικά οι απόφοιτοί μας).

Τα 38 χρόνια εμπειρίας στο χώρο της θεατρικής εκπαίδευσης μάς επιβεβαίωσαν αυτό που με φανατισμό υποστήριζε ο συνιδρυτής μου, Βασίλης Διαμαντόπουλος: πως, αν κάτι μας δίνει κουράγιο κι ελπίδα να εξακολουθήσουμε, είναι το βλέμμα των νέων ανθρώπων που το μάτι τους δεν έχει ακόμη παγώσει.

Με το βλέμμα και την έγνοια, λοιπόν, στους νέους καλλιτέχνες σάς περιμένουμε το Σεπτέμβριο για να στήσουμε μια νέα χρονιά γεμάτη σχέδια που θα ευνοήσουν ποικιλοτρόπως τους σπουδαστές μας.

Καλή αντάμωση,
Σταύρος Δελλής