ΑΡΤΕΜΙΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

Η Άρτεμις Ιγνατίου, χορογράφος των τελετών αφής και παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας, περιγράφοντας το μάθημα της μας λέει: «Σκοπός των μαθημάτων Χορού είναι ο κάθε μαθητής να ξεκινήσει ένα ταξίδι μέσα σε διαφορετικές τεχνικές και είδη χορού, οι οποίες θα εμπλουτίζονται κατά καιρούς με μαθήματα εκφραστικής κίνησης και αυτοσχεδιασμού. Στόχος του ταξιδιού αυτού είναι η βελτίωση της φυσικής κατάστασης των μαθητών και ξεκινώντας από βασικές αρχές σύγχρονου χορού Limon, Release technique, Contact, συνεχίζουμε στο μάθημα της ρυθμικής Dalcroze, όπου μελετάμε την κίνηση σε σχέση με τον ρυθμό, τον χώρο και την μουσική, περνάμε στο μεγάλο κεφάλαιο του αυτοσχεδιασμού κινησιολογικού και θεατρικού, όπου δίνεται η ευκαιρία σε κάθε μαθητή να δημιουργήσει εικόνες, συναίσθημα, κίνηση, δουλεύοντας πάνω στο θεατρικό λόγο».Στο ταξίδι αυτό δεν θα ξεχάσουμε να ασχοληθούμε με διαφορετικά είδη κλασικών χορών όπως valse, tango κ.ά., ιστορικών χορών minuet, gavotte, quadrilles και κάποιων ελληνικών παραδοσιακών χορών. Στο τέλος αυτού του ταξιδιού πιστεύουμε ότι οι μαθητές θα έχουν μια ολοκληρωμένη γνώση του χορού και θα μπορούν να ανταποκριθούν σε οποιαδήποτε απαίτηση θεατρικής ή άλλης παράστασης.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης. Συνέχισε τις σπουδές χορού στη Ν. Υόρκη, στις σχολές Merce Cunningham, Movement Research και Martha Graham. Σπούδασε θέατρο στο Studio του Άκη Δαβή και συνέχισε στη σχολή υποκριτικής τέχνης H.B. Studio στη Νέα Υόρκη.
Δίδαξε Χορό σε σχολές στην Αθήνα και στην Καλαμάτα (Δ.Ε.Π.Α.Κ.), καθώς και στις Δραματικές Σχολές του Πειραϊκού Συνδέσμου και του Ωδείου Αθηνών. Ιδρύτρια της Ομάδας Χορού «Αιώρηση» (10 παραγωγές & video dance από το 1995 έως το 2001). Πρόεδρος του Σωματείου Χορού και Ρυθμικής από το 1999 έως το 2003). Αντιπρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων από το 2006 έως σήμερα). Από το 1988 διετέλεσε Ιέρεια και βοηθός Χορογράφου στις τελετές Αφής και Παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας  για τους Θερινούς και Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.
Χορογράφησε τις τελετές αφής για τους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες Νεότητας στην Πνύκα, Φινλανδία 2009, Ιταλία 2005, Γαλλία 2003, Αγγλία 1995. Στην τελευταία συμμετείχε και ως Πρωθιέρεια. Χορογράφησε την τελετή αφής για τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Τορίνο 2006. Από το 2008 είναι η επίσημη Χορογράφος της τελετής Αφής και Παράδοσης της Ολυμπιακής Φλογας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες (Πεκίνο 2008 – Βανκούβερ 2010) και τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες Νεότητας (Σιγκαπούρη 2010).
Χορογράφησε θεατρικές παραστάσεις και όπερες:  «To θαυμαστό ταξίδι του Νηλς Χόλγκερσον» και «Ο Αυγερινός και η Πούλια» (Θέατρο Αθηνών, σκην. Δ. Αδάμη), «Εκκλησιάζουσες» (σκην. Β. Πανταζή, Δήμος Ζωγράφου – Βραβείο κίνησης στο Φεστιβάλ Κορίνθου), «Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;» (ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής και ΔΗΠΕΘΕ Καβαλας, σκην. Δ. Ιωάννου), «Η μικρή Αθηνά και τα ξενιτεμένα γλυπτά του Παρθενώνα» (ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής, σκην. Δ. Παπασταμάτη), «Σίτος Σιταράκης» (Θέατρο Αθηνών, σκην. Δ. Αδάμη), «Το έργο παίζεται χωρίς διάλειμμα» (θέατρο Ειλισσός, σκην. Ν. Κατσού), «Η ξυλένια κούκλα» (θέατρο Αθηνών, σκην. Δ. Αδάμη), «Οι πριγκίπισσες που…» ( Φεστιβάλ Άδειου Χώρου της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, σκην. Γ. Καφέ και Δ. Μαραγκουδάκη), «Lenz» (θέατρο Θησείο, σκην. Μ. Μαρμαρινού), «Δραματική καντάτα» σε μουσική Φ. Τσαλαχούρη, «Η νυχτερινή βάρδια» (Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας, σκην. Δ. Αδάμη), «Λυσιστράτη», «Ιφιγένεια εν Λυξουρίω», «Ο κύκλος με την κιμωλία», «Η τιμή του Σούδερμαν» (Θέατρο Λήδρα, θεατρική ομάδα του Πάντειου  Πανεπιστημίου, σκην. Κ. Αρσένη), «Lo Speziale» (Όπερα στο Κολλέγιο Αθηνών, σκην. Κ. Παπαϊωάννου), «Δόνα Ροζίτα» (Ηρώδειο, Λυκαβηττός, σκην. Στ. Λιβαθινού), «Δεν μπορώ να φανταστώ το αύριο» (Studio Ιλίσια, σκην. Άκη Δαβή), «Ερωτική πρόβα στο θάνατο» (Αθηναϊκό Θέατρο). Επίσης συνεργάστηκε με τη Λυρική Σκηνή, το Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν, την Ορχήστρα των Χρωμάτων, την Κρατική Σχολή Χορού, το Χορόδραμα της Ρ. Μάνου,  τα Χορικά της Ζ. Νικολούδη, το Εθνικό Θέατρο, το  Μουσείο Μπενάκη και το Μέγαρο Μουσικής. Ιδρύτρια του Χοροθεάτρου ART με το οποίο παρουσίασε τις παραγωγές: «Woman without men» (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 4η Πλατφόρμα Σύγχρονου Χορού), «Lovers» (9o  Φεστιβάλ  Χορού Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων), «Woman without men» (Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού Dansarte στην Πάτρα), «Σώμα – She dances Greek Farsi» (Πειραματικός Χώρος Αρχιτεκτονικής Έρευνας R53), «Woman without men» (Θέατρο Βασιλάκου, 8ο Φεστιβάλ Χορού του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων), «It’s a woman’s world» (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), «Σκιές γυναικών» (Φεστιβάλ Ελευθέρια  του Δήμου Κομοτηνής), «Τα πουλιά» (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), «Lenz» (Μπενάκη σε μουσική Φίλιππου Τσαλαχούρη), «Μούσες¨» (Τελετή επίσημης έναρξης του Φεστιβάλ του Πεκίνου, Κίνα), «Light Traces» (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 3η Πλατφόρμα Σύγχρονου Χορού), «Traces» (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στην 3η Πλατφόρμα Σύγχρονου Χορού), «Water» (Λουτρό των Αέρηδων για την Ευρωπαϊκή Ημέρα Λαϊκής Κληρονομιάς), «Cold Water Traces» (10ο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού στη Λεμεσό, Κύπρος), «Traces» (Festival of Choreographic Miniatures Βελιγράδι, Σερβία), «Light Traces» (Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας, 6ο Φεστιβάλ Χορού του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων), «Cold Water Traces» (θέατρο Χυτήριο, 5ο Φεστιβάλ Χορού του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων  και  1ο Balkan Performing Arts Market), «Πώς να πω» (Θέατρο Αργώ, 4ο Φεστιβάλ Χορού του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων, εμπνευσμένο από έργα του S. Beckett), «…σαν τη βροχή» εμπνευσμένο από το έργο «Μίλα μου σαν τη Βροχή» του Τ. Γουίλλιαμς (Μέγαρο Μουσικής, 1η Πλατφόρμα Σύγχρονου Χορού και Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Χορός και Θέατρο»)

Αγαπημένοι μας σπουδαστές,

Άλλη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της∙ μια χρονιά που στιγματίστηκε από την απειλή της πανδημίας, αλλά και από το δημιουργικό πυρετό της κατάρτισης που εξασφαλίζει ο Φορέας μας, και η οποία αναπτύσσεται σε επτά επιμέρους πυλώνες:

  • την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Ίασμος της Αθήνας
  • την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Σύγχρονο Θέατρο της Θεσσαλονίκης
  • το Θεατρικό Εργαστήρι Βασίλης Διαμαντόπουλος
  • τη Σχολή Υποκριτικής στην Κάμερα του Μανούσου Μανουσάκη
  • τη Μουσικοθεατρική Σκηνή για παιδιά και εφήβους
  • τα επιμορφωτικά σεμινάρια
  • το Θερινό Θέατρο Λαμπέτη.

 

Εντούτοις παρά τις αντιξοότητες καταφέραμε να φέρουμε σε πέρας με τον καλύτερο τρόπο τόσο το εκπαιδευτικό μας πρόγραμμα (με το κορυφαίο καθηγητικό δυναμικό της χώρας) όσο και τα προγράμματα επαγγελματικής αποκατάστασης των αποφοίτων μας στο χώρο του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης (πολυάριθμες παραγωγές όπου πρωταγωνιστούν αποκλειστικά οι απόφοιτοί μας).

Τα 38 χρόνια εμπειρίας στο χώρο της θεατρικής εκπαίδευσης μάς επιβεβαίωσαν αυτό που με φανατισμό υποστήριζε ο συνιδρυτής μου, Βασίλης Διαμαντόπουλος: πως, αν κάτι μας δίνει κουράγιο κι ελπίδα να εξακολουθήσουμε, είναι το βλέμμα των νέων ανθρώπων που το μάτι τους δεν έχει ακόμη παγώσει.

Με το βλέμμα και την έγνοια, λοιπόν, στους νέους καλλιτέχνες σάς περιμένουμε το Σεπτέμβριο για να στήσουμε μια νέα χρονιά γεμάτη σχέδια που θα ευνοήσουν ποικιλοτρόπως τους σπουδαστές μας.

Καλή αντάμωση,
Σταύρος Δελλής