Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ MΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ

[…] Η νεολαία έχει απαισιόδοξες τάσεις, διότι βρήκε έτοιμα τα περισσότερα αγαθά και ξέμεινε από πιστεύω και ιδεολογίες. Όμως είναι εξ ορισμού επαναστατική. Ακόμη και αυτός ο μηδενισμός είναι επαναστατικός και πιστεύω πως αποκλείεται να μην προκύψει κάτι καλό…

[…] Η νεολαία μας έχει φοβερά προσόντα. Το δυστύχημα όμως είναι τούτο: O νέος με την έμφυτη ευαισθησία, τη δημοκρατική ευαισθησία, σιγά σιγά μπαίνει στο κατεστημένο κι όταν γίνει 32-35 χρονών αρχίζουν οι ανάγκες , η επιβίωση, οι συμβιβασμοί και γίνεται αστός. Το λέω στα παιδιά: προσέξτε μην την πάθετε, μη γλιστρήσετε στην παγίδα. Εγώ προσπάθησα και έως ενός σημείου αντιστάθηκα. Βέβαια έπεσα… Έπρεπε να επιβιώσω, έκανα πράγματα που δεν ήθελα… Έκανα, όμως, και αυτά που ήθελα κι ήταν τα καλύτερα. Κι αυτό έσωσε τον αυτοσεβασμό μου…

Συνέντευξη στην εφημερίδα Απογευματινή (Σάββατο 29 Φεβρουαρίου 1992)

σεμιναρια

Αγαπημένοι μας σπουδαστές,

Άλλη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της∙ μια χρονιά που στιγματίστηκε από την απειλή της πανδημίας, αλλά και από το δημιουργικό πυρετό της κατάρτισης που εξασφαλίζει ο Φορέας μας, και η οποία αναπτύσσεται σε επτά επιμέρους πυλώνες:

  • την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Ίασμος της Αθήνας
  • την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Σύγχρονο Θέατρο της Θεσσαλονίκης
  • το Θεατρικό Εργαστήρι Βασίλης Διαμαντόπουλος
  • τη Σχολή Υποκριτικής στην Κάμερα του Μανούσου Μανουσάκη
  • τη Μουσικοθεατρική Σκηνή για παιδιά και εφήβους
  • τα επιμορφωτικά σεμινάρια
  • το Θερινό Θέατρο Λαμπέτη.

 

Εντούτοις παρά τις αντιξοότητες καταφέραμε να φέρουμε σε πέρας με τον καλύτερο τρόπο τόσο το εκπαιδευτικό μας πρόγραμμα (με το κορυφαίο καθηγητικό δυναμικό της χώρας) όσο και τα προγράμματα επαγγελματικής αποκατάστασης των αποφοίτων μας στο χώρο του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης (πολυάριθμες παραγωγές όπου πρωταγωνιστούν αποκλειστικά οι απόφοιτοί μας).

Τα 38 χρόνια εμπειρίας στο χώρο της θεατρικής εκπαίδευσης μάς επιβεβαίωσαν αυτό που με φανατισμό υποστήριζε ο συνιδρυτής μου, Βασίλης Διαμαντόπουλος: πως, αν κάτι μας δίνει κουράγιο κι ελπίδα να εξακολουθήσουμε, είναι το βλέμμα των νέων ανθρώπων που το μάτι τους δεν έχει ακόμη παγώσει.

Με το βλέμμα και την έγνοια, λοιπόν, στους νέους καλλιτέχνες σάς περιμένουμε το Σεπτέμβριο για να στήσουμε μια νέα χρονιά γεμάτη σχέδια που θα ευνοήσουν ποικιλοτρόπως τους σπουδαστές μας.

Καλή αντάμωση,
Σταύρος Δελλής