ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ

ΠΡΩΗΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ

Γεννήθηκε το 1934 στον Πειραιά και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από το οποίο ξεχώρισε πολύ νωρίς για το ταλέντο του, για να αξιοποιηθεί αμέσως από το Εθνικό, στο οποίο και πρωταγωνίστησε από το 1957 έως το 1960.

Ο πρώτος του ρόλος ήταν στο «Γλάρο» του Τσέχωφ και ακολούθησε ο ρόλος του Πολύδωρα στην Εκάβη του Ευριπίδη. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Θέατρο Τέχνης και από το 1962 συγκρότησε δικό του θίασο στο Ελεύθερο Θέατρο. Έπαιξε δίπλα στην Κυβέλη, την Παξινού, τη Συνοδινού, τη Βαλάκου και το Μινωτή.

Υπήρξε Πρωταγωνιστής στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) και πρόεδρος του συλλόγου ηθοποιών βορείου Ελλάδος. Την περίοδο εκείνη ήταν παντρεμένος με τη (Θεσσαλονικιά) Νανά Ειλικρινή, με την οποία πήραν διαζύγιο το έτος 1990.

Από το 1964 και για δέκα ολόκληρα χρόνια πρωταγωνίστησε στο θέατρο ως συν-θιασάρχης με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, αλλά και σε δεκάδες ταινίες ως ζευγάρι, στην οθόνη αλλά και στη ζωή. Από το γάμο τους απέκτησαν ένα γιο, το Γιάννη Παπαμιχαήλ. Χώρισαν το 1975. Ξανασυνεργάστηκαν στο θέατρο το 1983. Σύντροφός του υπήρξε και η ηθοποιός Μίνα Χειμώνα. Τελευταία σύντροφος της ζωής του η ηθοποιός Νάντια Μουρούζη.

Από τις πιο γνωστές και αγαπητές στο ευρύ κοινό ταινίες ήταν «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Αστέρω», “Μανταλένα», «Η Αλίκη στο Ναυτικό» και πολλές άλλες.

Τιμήθηκε με το Βραβείο Κοτοπούλη (1957).

Δημότης για πολλά χρόνια του Χαλανδρίου και τελευταία του Πειραιά, όπου υπήρξε και δημοτικός σύμβουλος.

Πέθανε στις 8 Αυγούστου 2004.

Φιλμογραφία

Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1956) …. Λιάκος
Η θεία απ’ το Σικάγο (1957) …. Κώστας
Το τελευταίο ψέμα (1957) …. Μάρκος
Η κυρά μας η μαμή (1958) …. Δημήτρης
Δυο αγάπες, δύο κόσμοι (1958) …. Ντίνος
Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο (1959) …. Πάνος Φλωράς
Αστέρω (1959) …. Θύμιος
Το ραντεβού της Κυριακής (1960) …. Θάνος
Ποτέ την Κυριακή (1960) …. ναύτης
Μανταλένα (1960) …. Λάμπης
Ο θάνατος θα ξανάρθει (1961) …. Τηλέμαχος Χριστοφής
Χαμένα όνειρα (1961) …. Κώστας Λαμπίρης
Η Αλίκη στο ναυτικό (1961) …. Κώστας Δέγλερης
Ποτέ δε σε ξέχασα (1962) …. Παύλος
Μην ερωτεύεσαι το Σάββατο (1962) …. Σπύρος
Ο λουστράκος (1962) …. Βασίλης Μαράς
Εταιρεία θαυμάτων (1962) …. Ιλάριος
Χτυποκάρδια στο θρανίο (1963) …. καθηγητής Δημήτρης Παπαδόπουλος
Τα κόκκινα φανάρια (1963) …. Πέτρος (Η ταινία στο YouTube)
Το τεμπελόσκυλο (1963) …. Πολύδωρος Κλάπας
Αν έχεις τύχη… (1964) …. Τέλης
Περάστε την πρώτη του μηνός (1965) …. Δημήτρης Στεφάνου
Ο νικητής (1965) …. Πέτρος
Μοντέρνα Σταχτοπούτα (1965) …. Αλέξης Βαρνέζης
Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966) …. Γιώργος Νικολαΐδης
Ο εξυπνάκιας (1966) …. Μίλτος
Διπλοπενιές (1966) …. Γρηγόρης
Το πιο λαμπρό αστέρι (1967) …. Ανδρέας Σοφιανός
Δημήτρη μου… Δημήτρη μου… (1967) …. Δημήτρης
Ανάμεσα σε δυο γυναίκες (1967) …. Δημήτρης
Αχ αυτή η γυναίκα μου (1967) …. Δημήτρης
Το κορίτσι του λούνα παρκ (1968) …. Αλέκος
Η αρχόντισσα κι ο αλήτης (1968) …. Λευτέρης
Η αγάπη μας (1968) …. Δημήτρης Ραζέλος
Ο παραμυθάς (1969) …. Δημήτρης Λαζάρου
Η νεράιδα και το παλικάρι (1969) …. Μανούσος
Το λεβεντόπαιδο (1969) …. Αρίστος
Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά (1969) …. Στέφανος
Υπολοχαγός Νατάσσα (1970) …. Ορέστης
Παπαφλέσσας (1971) …. Παπαφλέσσας
Ιπποκράτης και δημοκρατία (1972) …. Ιπποκράτης
Εραστές του ονείρου (1974) …. Δημήτρης Καραθανάσης
Κραυγή γυναικών (1978) …. Δημήτρης / Ιάσων
Πολίτες Β’ κατηγορίας (1981) …. Μάρκος Βαρδογιάννης
Προς την ελευθερία’ (1996) …. Άλκης Ζέας

Αγαπημένοι μας σπουδαστές,

Άλλη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της∙ μια χρονιά που στιγματίστηκε από την απειλή της πανδημίας, αλλά και από το δημιουργικό πυρετό της κατάρτισης που εξασφαλίζει ο Φορέας μας, και η οποία αναπτύσσεται σε επτά επιμέρους πυλώνες:

  • την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Ίασμος της Αθήνας
  • την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Σύγχρονο Θέατρο της Θεσσαλονίκης
  • το Θεατρικό Εργαστήρι Βασίλης Διαμαντόπουλος
  • τη Σχολή Υποκριτικής στην Κάμερα του Μανούσου Μανουσάκη
  • τη Μουσικοθεατρική Σκηνή για παιδιά και εφήβους
  • τα επιμορφωτικά σεμινάρια
  • το Θερινό Θέατρο Λαμπέτη.

 

Εντούτοις παρά τις αντιξοότητες καταφέραμε να φέρουμε σε πέρας με τον καλύτερο τρόπο τόσο το εκπαιδευτικό μας πρόγραμμα (με το κορυφαίο καθηγητικό δυναμικό της χώρας) όσο και τα προγράμματα επαγγελματικής αποκατάστασης των αποφοίτων μας στο χώρο του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης (πολυάριθμες παραγωγές όπου πρωταγωνιστούν αποκλειστικά οι απόφοιτοί μας).

Τα 38 χρόνια εμπειρίας στο χώρο της θεατρικής εκπαίδευσης μάς επιβεβαίωσαν αυτό που με φανατισμό υποστήριζε ο συνιδρυτής μου, Βασίλης Διαμαντόπουλος: πως, αν κάτι μας δίνει κουράγιο κι ελπίδα να εξακολουθήσουμε, είναι το βλέμμα των νέων ανθρώπων που το μάτι τους δεν έχει ακόμη παγώσει.

Με το βλέμμα και την έγνοια, λοιπόν, στους νέους καλλιτέχνες σάς περιμένουμε το Σεπτέμβριο για να στήσουμε μια νέα χρονιά γεμάτη σχέδια που θα ευνοήσουν ποικιλοτρόπως τους σπουδαστές μας.

Καλή αντάμωση,
Σταύρος Δελλής